Τα χηλοειδή όπως και οι υπερτροφικές ουλές αποτελούν μια καλοήθη αύξηση του συνδετικού ιστού, ο οποίος παράγεται κατά την επούλωση ενός τραύματος. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες που αφορούν την παθοφυσιολογία του προβλήματος, μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για μια αγνώστου αιτιολογίας “υπεραντίδραση” του δέρματος κατά την επούλωση.
Ανάμεσα στο χηλοειδές και στην υπερτροφική ουλή υπάρχουν διαφορές αλλά έχουν σημασία μόνο από κλινικής απόψεως και είναι μάλλον αμελητέες για το ευρύ κοινό. Δεν υφίσταται καμία διαφορά όσον αφορά την πρόληψη ή τη θεραπεία αυτών των δύο οντοτήτων, και για αυτόν τον λόγο αντιμετωπίζονται ως μια οντότητα.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η εμφάνιση μιας υπερτροφικής ουλής (για παράδειγμα μετά από χειρουργική επέμβαση) δε μπορεί να προβλεφθεί αλλά ούτε και με κάποιον τρόπο να αποφευχθεί, ειδικά αν μιλάμε για ασθενείς που δεν είχαν στο παρελθόν προβλήματα με υπερτροφικές ουλές και χηλοειδή.
Επιπλέον, ακόμα και να είχε εμφανίσει ένας ασθενής μια υπερτροφική ουλή μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος του στο παρελθόν, δε σημαίνει ότι θα εμφανίσει οπωσδήποτε υπερτροφική ουλή μετά από χειρουργική επέμβαση σε άλλο σημείο του σώματος του μελλοντικά.
Ωστόσο ένα ιστορικό χηλοειδούς ή υπερτροφικής ουλής πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψιν, ειδικά όταν ο ασθενής θέλει να υποβληθεί σε καλλωπιστικές παρεμβάσεις στο σώμα του (βλ. piercing).
Όσον αφορά τώρα τη θεραπεία του προβλήματος, αυτή βασίζεται σε τρεις πυλώνες. Οι δύο κύριες μέθοδοι είναι η κρυοθεραπεία και η έγχυση κορτικοστεροειδούς εντός της βλάβης. Σε πολλές περιπτώσεις εφαρμόζονται αυτές οι δύο μέθοδοι συνδυαστικά. Μια τρίτη μέθοδος είναι η χρήση Laser και συγκεκριμένα του pulsed dye Laser. Και οι τρεις αυτές μέθοδοι εφαρμόζονται με τη μορφή συνεδριών με μεσοδιάστημα 4 περίπου εβδομάδων, και αναλόγως της βαρύτητας και της παλαιότητας του προβλήματος μπορεί η θεραπεία να διαρκέσει έως και πάνω από έναν χρόνο.
Πέραν όμως των παραπάνω θεραπευτικών δυνατοτήτων, έχουν αναφερθεί στη βιβλιογραφία ή έχουν εξεταστεί σε έρευνες και άλλες θεραπείες, που είτε λόγω χαμηλής αποτελεσματικότητας είτε λόγω υψηλού ρίσκου επανεμφάνισης του προβλήματος, δεν είναι τόσο δημοφιλείς.
Συμπερασματικά κρατάμε το ότι όταν υπάρχει ένα ιστορικού χηλοειδούς ή υπερτροφικής ουλής αυτό πρέπει να αναφέρεται πάντα πριν από κάθε ιατρική πράξη ή καλλωπιστική παρέμβαση. Τέλος, μια επίσκεψη στον δερματολόγο μπορεί να βοηθήσει δραστικά στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.
Πηγές: Braun-Falco’s Dermatologie, Venerologie und Allergologie, 6η έκδοση, 2011, συγγρ.: Gerd Plewig, Michael Landthaler, Walter H.C. Burgdorf, Michael Hertl, Thomas Ruzicka, εκδόσεις: Springer Berlin Heidelberg
altmeyers.org/…/narbe-hypertrophische-2687
Επιμέλεια: Δρ. Χριστόφορος Τρυπάκης, MD, PhD
Deutsch